[MTB 2025] Wątek narracyjny

[Anastasia Windsachen]

Pierwszy dzień targów przywitał wszystkich lekkim zimnem. Termometry wahały się między -1, a -2, lecz prawdziwa temperatura była niższa ze względu na wiatr. Im bliżej było jednak wieczora i nocy to wciąż spadała. Nie przeszkadzało to jednak tym, którzy przybyli by zobaczyć, co też wiele firm zbrojeniowych przygotowało z okazji pionierskich targów. Ubrani w płaszcze i ciepłe kurtki biznesmeni, dyrektorzy spółek, zwykli obywatele przychodzili z identyfikatorami, które żołnierze pilnujący wstępu sprawdzali, a następnie wskazywali kierunek do kolejnych wartowników, którzy czekali by prześwietlić każdego z gości i dokonać przeszukania ewentualnego bagażu. Nie mogło być inaczej. Duże wydarzenia zawsze były w polu zainteresowań grup ekstermistycznych lub terrorystycznych, a takie na których pojawiały się jeszcze znaczące osoby w polityce czy świecie wojskowych były szczególnie narażone na próby ich zakłócenia.

Pod budynek Wydziału Techniki i Innowacji Akademii Wojskowej podjechała czarna limuzyna z rządowymi tablicami Królestwa Voxlandu. Po inspekcji otoczenia przez funkcjonariuszy służb specjalnych ze środka wysiadła Jej Królewska Mość, która przyjechała by uroczyście otworzyć targi, ale również i zapoznać się z ofertami wystawców. Przywitała się z dyrektorami, ministrami i generałami czekającym w akademickim hallu. Po krótkich kurtuazjach i wymianie zdań wszyscy ruszyli w stronę hal, na których zwykle studenci uczyli się w praktyce sposobu działania maszyn wojskowych, ich naprawy, przeglądy czy testowali własne projekty. Na czas targów, które przypadały na ferie akademickie, z wnętrza wyniesiono znajdujące się tam normalnie pojazdy, maszyny naprawcze, wszystko, co mogło przeszkadzać i było możliwe do ruszenia. Teraz hala była nie do poznania. Banery reklamowe, namioty, manekiny, podwieszone makiety dronów czy myśliwców. Wystawcy przedstawiający karabinki, systemy uzbrojenia, filmy z prób na poligonach.

[Prokrustes]

Dla Torstena były to niezwykle barwne tygodnie, które z cienia niewielkiego warsztatu w Hrafnebergu wypchnęły na odległy ląd, jeden z wielu należących do Fremdverden. Po tym jak zajął dość niespodziewanie trzecie miejsce w Skadileik, wszyscy dookoła doszli do wniosku, że nikt nie nadaje się lepiej na zaprezentowanie gamellandzkich łuków niż ich wytwórca a zarazem dość dobry łucznik.

Szczęśliwie cała załoga ekspedycji, a więc Torsten oraz dwa konie - Brun i Skarpr, zniosła morską podróż dość dobrze a Aegir był na tyle łaskawy by nie opóźnić podróży ponad upragnione terminy. Okręt Torstena zakotwiczył w porcie w dniu rozpoczęcia Targów.

Z mapą odrysowaną przez Sveina Boksmida przebił się przez miasto wzbudzając wiele niezbyt powitalnych okrzyków kierowców samochodów. Wprowadzając konie z wozem do wskazanego przez tutejszych budynku, zdało mu się, że ktoś mówi, że to nie jest stajnia. Stajnia może nie, ale przecież targ.

[Mateusz B]

Z odległej Beatudzkiej Republiki Demokratycznej przybył do Voxlandu Mateusz Brzęczyszczykiewicz. Wzięcie przez BRD udziału w Międzynarodowych Targach Broni wymagało przygotowań również i w samej Beatudi, tak więc widać było na jego twarzy zarówno zmęczenie wytężoną ostatnio pracą jak i ekscytację nadchodzącym wydarzeniem. Widać było na niej także niestety smutek ze względu na niedawne odejście z tego świata bliskiego towarzysza Roberta Drenina.

Po przybyciu na miejsce Mateusz był pod wrażeniem wysokiego poziomu organizacji wydarzenia i sprawnością, z jaką jest ono przeprowadzane. Jego uwagę przyciągnęło także duże zainteresowanie wydarzeniem, nawet pomimo niesprzyjających warunków atmosferycznych.

[Heinz-Werner Grüner]

Spóźnione Wejście – Przybycie Ekipy z Krainy Szarotek

Międzynarodowe Targi Broni w Voxland trwały w najlepsze. Hale wystawowe wypełnione były gwarem rozmów, dźwiękiem otwieranych skrzyń transportowych i stukotem butów wojskowych ekspertów, którzy przemierzali alejki pełne futurystycznych machin i nowoczesnej technologii wojskowej. Świetna impreza – śmietanka przemysłu obronnego w jednym miejscu, a my… jeszcze nas nie było.

Ale jak mówi stare powiedzenie: ostatni będą pierwszymi.

Gdy główny hol był już pełen rozmówców, gdy pierwsze pokazy technologii zdążyły wprawić gości w zachwyt, bramy hali otworzyły się szeroko. Z impetem wjechał potężny transporter parowy, a tuż za nim maszerowała delegacja z Edelweiss – w ciężkich płaszczach z mosiężnymi guzikami, kapeluszach z emblematami FBUM i z dumą wypisaną na twarzach.

Lśniący miedziano-matowy korpus Maulwurfa 2.0 odbijał blask lamp, gdy wyłonił się zza transportera. Z początku niewielu zwróciło uwagę – ot, kolejna prezentacja. Ale wtedy zaczęło się dziać.

Bo choć przyjechaliśmy spóźnieni, to wszystkie oczy były zwrócone już na nas. Teraz trzeba było pokazać, że warto było czekać.

[Anastasia Windsachen]

Spóźnione Wejście – Przybycie Ekipy z Krainy Szarotek

Międzynarodowe Targi Broni w Voxland trwały w najlepsze. Hale wystawowe wypełnione były gwarem rozmów, dźwiękiem otwieranych skrzyń transportowych i stukotem butów wojskowych ekspertów, którzy przemierzali alejki pełne futurystycznych machin i nowoczesnej technologii wojskowej. Świetna impreza – śmietanka przemysłu obronnego w jednym miejscu, a my… jeszcze nas nie było.

Ale jak mówi stare powiedzenie: ostatni będą pierwszymi.

Gdy główny hol był już pełen rozmówców, gdy pierwsze pokazy technologii zdążyły wprawić gości w zachwyt, bramy hali otworzyły się szeroko. Z impetem wjechał potężny transporter parowy, a tuż za nim maszerowała delegacja z Edelweiss – w ciężkich płaszczach z mosiężnymi guzikami, kapeluszach z emblematami FBUM i z dumą wypisaną na twarzach.

Lśniący miedziano-matowy korpus Maulwurfa 2.0 odbijał blask lamp, gdy wyłonił się zza transportera. Z początku niewielu zwróciło uwagę – ot, kolejna prezentacja. Ale wtedy zaczęło się dziać.

Bo choć przyjechaliśmy spóźnieni, to wszystkie oczy były zwrócone już na nas. Teraz trzeba było pokazać, że warto było czekać.

Czekaliśmy na Was i to co możecie pokazać . /r

Anastasia była na targach już kolejny dzień z rzędu. Z większością stanowisk zdążyła się już zapoznać, uciąć pogawędkę z ich przedstawicielami czy nawet wypróbować niektóre z przedstawianych modeli. Wciąż jednak brakowało jej jednego ważnego gościa. Każdego dnia, gdy rozpoczynała swój poranny obchód hali Wydziału Techniki i Innowacji najbardziej interesowało ją to czy miejsce zarezerwowane dla edelwießkich wystawców przestało być puste. Od początku targów cisza zalęgła się na łączach z Kotliną. Zaniepokojona nieobecnością jednego z sojuszników Anastasia wysłała telegram do Edelweiß i dzwoniła do Oberhaupta, ale niestety nikt nie odbierał. Flota operująca w rejonie Sambanaafryki otrzymała rozkaz by sprawdzać radary i pobliskie akweny. Być może statek uległ wypadkowi i należało przystąpić do akcji ratunkowej.

W końcu, gdy nastało niedzielne popołudnie, a kobieta zaczynała ze stresu popalać więcej papierosów, hala wypełniła się rykiem wielkiej machiny, która parła do przodu na ogromnych gąsienicach. Para buchała dookoła niej dramatyzując przy okazji jej wejście. Edelweiß w końcu się pojawiło. Anastasii kamień spadł z serca i odetchnęła z ulgą, gdy otrzymała tą informację od adiutanta podczas poobiadowego przeglądu dokumentów w Pałacu. Czym prędzej poleciła przygotowanie samochodu i udała się do garderoby by założyć coś ciepłego.